“Bij Zorgmuiters kan ik doen wat ertoe doet: kinderen en wat ze nodig hebben, centraal stellen.”

Ik werkte jarenlang in de forensische zorg, verslavingszorg en residentiële jeugdzorg. Ik kende Ruth (mede gedragsdeskundige) welke destijds voor Zorgmuiters werkte al langer, maar was eigenlijk niet actief op zoek naar een nieuwe baan. Toch zat er al een tijd twijfel in mijn hoofd. Het werk binnen de GGZ gaf me steeds minder energie. Iedere minuut moest verantwoord worden: ben je declarabel, is je rapportage op orde, kun je nóg meer directe tijd draaien (wat geld oplevert)? Contact met cliënten is essentieel, juist in de forensische zorg, maar het systeem binnen de GGZ dwong me steeds verder van die relatie af.

’s Avonds werken, je verslag typen terwijl je liever in verbinding met je cliënt het gesprek aangaat—en dat met een jong gezin thuis. Ik voelde steeds meer weerstand tegen de manier waarop ik mijn zorg kon verlenen.

Waarom een gezinshuis wél werkt

In mijn eerdere functies kwam ik binnen de residentiele zorg ook in aanraking met gezinshuiszorg. Deze huizen stonden vaak wat verder weg van het terrein. En hoewel het in beide plekken om kinderen draait, voelden voor mij deze twee vormen van zorg als twee verschillende werelden. De behandelgroepen waar ik werkte waren toch een soort jungles waar het recht van de sterkste gold. Terwijl een kind in een gezinshuis in de warmte van een huisgezin wordt opgenomen en er twee vaste gezichten zijn die veiligheid en structuur bieden. Deze vorm van zorg, waar je ’s avonds wordt ingestopt door dezelfde ouder die je in de ochtend wakker maakt, die zekerheid, dat gun je ieder kind dat een tweede start moet maken.

Minder wisselingen, meer rust, een eigen kamer, huiselijke inrichting, blijvend contact, ook als een kind weer naar de biologische ouders teruggaat. Om daar als gedragsdeskundige een rol in te spelen, dat heeft me over de streep getrokken. Ik heb nog geen dag spijt gehad van mijn keuze voor Zorgmuiters.

De naam alleen al: Zorgmuiters

Muiters— dat is voor mij tegen de stroom in durven denken en doen. Niet meegaan met de logica van grote zorgorganisaties waar producten en lijstjes bepalen wat je doet, maar écht kijken: wat heeft dit kind nodig? Wat hebben de gezinshuisouders nodig? Hoe leggen we samen de puzzel die leidt tot een volgend stapje in de ontwikkeling?

Bij Zorgmuiters hoef ik niet declarabel te zijn. Ik neem de tijd die nodig is. Ik deel mijn dag flexibel in, wat ideaal is met een jong gezin. Zieke kindjes thuis? Geen probleem. Soms werk ik op een andere dag, altijd vanuit vertrouwen dat je je werk goed doet.

Twee van mijn drie werkdagen ben ik op pad langs de gezinshuizen. De derde dag werk ik uit, schrijf ik rapportages, beantwoord ik mail. Ik voel in tegenstelling tot vroeger een fijne regie over waar ik mijn energie aan besteed, en dat is zoveel mogelijk aan de ontwikkeling van de kinderen die ik ‘professioneel onder mijn hoede’ heb.

Dit is waarom ik blijf

Dat je als gedragsdeskundige verbinding maakt tussen het gezinshuis, het biologisch netwerk, soms ook de voogden of therapeuten, dat motiveert me. Samen zijn we een groep van betrokken deskundigen die gaan voor hetzelfde doel: een kind een zo optimaal mogelijke tweede start in het leven geven. Dat het soms een puzzel is en de weg van de minste weerstand geen optie is, dat motiveert me alleen maar nog meer! Met collega-gedragsdeskundigen en met de gezinshuiscoach binnen Zorgmuiters bespreek ik ook regelmatig dilemma’s die ik tegenkom. Hoe kijk jij daartegenaan, wat kan de oorzaak zijn van plotseling ander gedrag? Zo kan een terugval in zindelijkheid zomaar liggen in het feit dat deze tijd van het jaar het kind herinnert aan de uithuisplaatsing van een jaar of jaren geleden. Dat iedereen iedere dag samen gaat voor de allerbeste zorg voor het kind… dát raakt me.

Ik heb met alle huizen waar ik aan ben verbonden maandelijks en soms wekelijks contact. De lijntjes zijn kort en de drempel om contact op te nemen is laag. Ik kom standaard eens in de acht weken bij elk gezinshuis, maar vaker als het nodig is. Daarnaast zijn er de half jaarlijkse besprekingen, die in het gezinshuis of soms ook digitaal zijn. Zo bouw je echt een band op met de ouders en de kinderen en is er weinig dat aan mijn aandacht ontsnapt.

Hoe een Zorgmuiter er uitziet?

Zorgmuiters zijn bereid om binnen de kaders en buiten de lijntjes te denken en te doen. Het kind centraal stellen, de ouders centraal stellen en daarna komen de regels en de voorwaarden. Het helpt als je flexibel bent, soms is het nodig buiten werktijden toch beschikbaar en bereikbaar te zijn. Die flexibiliteit werkt ook jouw kant op: op andere momenten neem je ruimte voor wat privé nodig is. Het is belangrijk dat je iets van jezelf durft mee te nemen. Als je naast gezinshuisouders gaat staan helpt het om zelf ook kwetsbaar, open en echt te zijn. Dit zorgt voor verbinding en een klimaat waarbinnen we eerlijk durven zijn en reflecteren op ons handelen. Opvoeden is een hartstikke ingewikkelde taak en laten we elkaar helpen door over en weer van elkaar leren. Tot slot zijn Zorgmuiters goed in het empathisch confronteren. In onze termen ‘Eat that frog’. Het is soms nodig om gezinshuisouders te bevragen op bepaalde keuzes die ze maken. Dat zijn niet de makkelijkste gesprekken. Maar vanuit verbinding kun je heel veel bespreekbaar maken. Omdat je samen voor hetzelfde resultaat gaat: de kinderen waar we de verantwoordelijkheid voor hebben, zo goed mogelijk te helpen in hun ontwikkeling.

Ruimte om te geven en te groeien

Ontwikkeling is geen bijzaak, maar een essentieel onderdeel van het werk. We leiden gezinshuisouders op, geven trainingen zoals Traumasensitief opvoeden (levert SKJ-punten op), en bieden webinars over o.a. rapporteren, werken met het biologische netwerk of de-escalerend werken.

Zelf krijgen we ook trainingen en supervisie, in werktijd. Als je een goed idee hebt—een nieuwe training, een webinar, iets dat gezinnen verder helpt—dan wordt daar bij Zorgmuiters serieus naar geluisterd.

Word mijn collega!

Word jij ook Zorgmuiter? Omdat je misschien, net als ik destijds, twijfelt over je huidige baan? Omdat je voelt dat het beter kan in de jeugdzorg? Omdat je wil werken vanuit je hart en je vak, en je het kind écht centraal wilt stellen?

Bij Zorgmuiters kom je in een bevlogen team van zorgprofessionals dat werkt vanuit vertrouwen, vrijheid en de wil om het anders te doen in de jeugdzorg. Want het kan, tegen eerlijke tarieven en vanuit de vaste overtuiging dat ieder kind de best mogelijke tweede start verdient.